Psychoterapia rodzinna polega na jednoczesnej pracy z wszystkimi członkami rodziny i jest właściwa dla rodzin, w których problemy dotyczą dzieci lub problem dotyczy całej rodziny i związany jest na przykład z różnymi nieoczekiwanymi wydarzeniami i ważnymi zmianami. Terapia rodzinna to forma pracy, która jest odpowiednia wtedy, gdy chodzi o osobę niepełnoletnią lub pełnoletnią, ale zależną od rodziców (np. "student"). "Pacjentem" jest wówczas rodzina jako całość. Członkowie rodziny uczestniczą w cyklu spotkań, które mają na celu lepsze zrozumienie przyczyny doświadczanych trudności, wspólnie poszukują rozwiązań. W terapii zwraca się uwagę na potencjał leczniczy całej rodziny, przy jednoczesnej, pełnej akceptacji indywidualności każdego z członków. Ważne jest, żeby wszyscy członkowie rodziny brali udział w procesie terapeutycznym. Praca całej rodziny zwiększa efekty terapii.

Terapia rodzinna rozpoczyna się zazwyczaj jednym spotkaniem konsultacyjnym. Początek terapii następuje z chwilą ustalenia i zaakceptowania kontraktu terapeutycznego i trwa aż do zrealizowania celów terapii.

Kontrakt terapeutyczny obejmuje informacje kiedy, gdzie i jak często odbywają się sesje, jaka jest cena jednego spotkania, cel lub cele terapii, zasady odwoływania sesji i płatności za sesje, na których pacjenci są nieobecny, a także ustalenia dotyczące czasu trwania i sposobu zakończenia terapii.

Przykładowe rodzaje trudności, w przypadku których można zastosować terapię rodzin:

• konflikty rodzinne
• problemy wychowawcze
• lęki egzaminacyjne i problemy w uczeniu się
• trudności w porozumiewaniu się
• trudności okresu dojrzewania.

Spotkania na ogół odbywają się raz w tygodniu. W miarę trwania terapii odstępy miedzy sesjami wydłużają się.